کتاب روانشناسی و موفقیت

دریافت کتاب رایگان نقد اندیشه مطلق ( ذهن الهی)

توضیحات:

۱- در کتاب ” پدیده شناسی ذھن ” نهایتا معلوم شد که آنکه در ذھن انسان می اندیشد و انسان را وادار می کند تا درباره اش بیندیشد خود خداوند است و لذا ذهنیت آدمی الوهیت اوست . اینست که خودشناسی همان خداشناسی است زیرا خود ھر انسانی ھمان ذهنیت اوست و شناخت ذھن خود منجر به خداشناسی می شود . واین ادعای تازه ای نبود ولی ما در نزد خود به آن رسیدیم بدون آنکه این معنا را پیشاپیش مدنظر داشته باشیم.

۲- برای اندیشیدن درباره اندیشه بایستی همه معانی و باورھای خودی و غیرخودی گذشته را از ذھن خود پاک نمود و با آئینهای منزه از ھر صورت و زنگاری روبرو شد یعنی با عدم ذھن روبرو شد . این عدم ذھن و اندیشه حریمی از مغز است که کارگاه اندیشیدن است . عرش خداست وادی فناست قلمرو خموشی ذھن است و سکون محض . این هسته مرکزی ذھن است یا مغز مغز است یا روح اندیشه .

۳- اندیشیدن همواره اندیشیدن درباره چیزی غیر اندیشه است . و امّا اندیشه دربارۀ خود اندیشه در مرحله نخست اندیشیدن درباره مفاھیمی است که بخود اندیشه تعلق دارد مثل حافظه ، معنا ، بی معنائی ، تضاد ، شناخت ، خاطره ، فراموشی ، الهام ، ایده و غیره .